"Ang Pag-ibig nina Salmie at Abdul Wahid "

Sa maliit ngunit maayos na bahay sa tabi ng Lawa ng Lanao, naninirahan si Salmie. Isang dalagang Maranao, ang kanyang mga mata ay nagniningning sa ilalim ng belo, na nagtatago ng isang puso na puno ng pananampalataya at pag-asa. Dalawampu't dalawang taong gulang na si Salmie, kilala sa kanyang kagandahan at katalinuhan sa kanilang barangay. Ngunit higit pa sa kanyang pisikal na anyo, ang kanyang pananampalataya sa Islam ang kanyang pinakamalaking kayamanan. Siya ay isang deboto, mapagpakumbaba, at may matinding pagmamahal sa kanyang Diyos. Ngunit sa kabila ng kanyang mga katangian, may isang bagay na kulang sa kanyang puso – ang pag-ibig. Hindi basta pag-ibig, kundi ang pag-ibig ng isang lalaking kaisa niya sa pananampalataya, isang lalaking mamahalin siya hindi lamang dahil sa kanyang ganda, kundi dahil sa kanyang pagkatao at paninindigan. Isang lalaking magiging gabay niya sa landas ng Islam, isang lalaking magiging kasama niya sa pagsamba at pagsunod sa kalooban ng Allah. Madalas siyang magdasal, humihingi ng gabay sa kanyang Panginoon. "Oh Allah," ang kanyang panalangin, "gabayan mo ako sa paghahanap ng isang lalaking mananampalataya, isang lalaking magiging aking katuwang sa buhay, isang lalaking mamahalin ako dahil sa aking pagiging Muslimah." Ang kanyang mga panalangin ay puno ng pag-asa, ng pananampalataya, at ng pagmamahal sa kanyang Diyos. Alam niya sa kanyang puso na darating ang tamang panahon, ang tamang tao, ang tamang pag-ibig. Sa ngayon, patuloy siyang nabubuhay ayon sa kanyang pananampalataya, naghihintay sa pagdating ng kanyang tadhana.